|
1. آشوري، داريوش (1389) دانشنامة سياسي. چاپ هجدهم. تهران: مرواريد. 2. آقاگل¬زاده،فردوس (1385) تحليل گفتمان انتقادي. تهران: علمي فرهنگي. 3. ـــــــــ (1386) «تحليل گفتمان انتقادي و ادبيات». ادب‌پژوهي. سال اول. شمارة 1: 17-28. 4. خيام نيشابوری (1362) رباعيات حکيم خيام نيشابوري. به‌اهتمام محمدعلي فروغي. تهران: آشنا. 5. سلطاني، علي‌اصغر (1387) قدرت، گفتمان و زبان. تهران: ني. 6. شريف، مريم (1393) «بررسي رباعيات خيام از منظر گفتمان‌شناسي انتقادي با بهره‌گيري از مؤلفه‌هاي جامعه‌شناختي‌ـ معنايي گفتمان‌مدار». بوستان ادب. سال ششم. شمارة 2: 68-82. 7. شميسا، سيروس (1374) بيان و معاني. تهران: فردوس. 8. فرکلاف، نورمن (1387) تحليل انتقادي گفتمان. ترجمة فاطمه شايسته‌پيران و همکاران. چاپ دوم. تهران: دفتر مطالعات و توسعة رسانه‌ها. 9. فرويد، زيگموند (1342) آيندة يک پندار. ترجمة هاشم رضي. تهران: آسيا. 10. گيدنز، آنتوني (1383) جامعه‌شناسي. ترجمة منوچهر صبوري. چاپ يازدهم. تهران: ني. 11. مکاريک، ايرنا ريما (1384) دانشنامة نظريه‌هاي ادبي معاصر. ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوي. تهران: آگه. 12. ميلز، سارا (1388) گفتمان. ترجمة فتاح محمدي. چاپ دوم. تهران: هزارة سوم. 13. ون‌دايک، تئون اي (1387) مطالعاتي در تحليل گفتمان. ترجمة پيروز ايزدي و همکاران. چاپ دوم. تهران: دفتر مطالعات و توسعة رسانه‌ها. 14. هدايت، صادق (1353) ترانه‌هاي خيام. چاپ ششم. تهران: سپهر (کتاب‌هاي پرستو). 15. يورگنسن، ماريان و لوئيز فيليپس (1389) تحليل گفتمان. ترجمة هادي جليلي. تهران: ني.
|
