1. آل‌احمد، جلال (1387) سنگي بر گوري. تهران: آدينة سبز.

2. اسپينوزا، بنديکت (1333) اتيک. ترجمة منوچهر داوري. تهران: معرفت.

3. اسون، پل‌ـ ‌لوران (1389) واژگان فرويد. ترجمة کرامت موللي. تهران: ني.

4. افلاطون (1366) رسالة مهماني در: دورة آثار افلاطون. ترجمة محمدحسن لطفي و رضا کاوياني. جلد اول. تهران: خوارزمي.

5. اوستا، کهن‌ترين سروده‌ها و متن‌هاي ايراني (1391) گزارش و پژوهش جليل دوستخواه. تهران: مرواريد.

6. اونامونو، ميگل د. (1360) درد جاودانگي. ترجمة بهاءالدين خرمشاهي. تهران: اميرکبير.

7. پارسانسب، محمد (1388) «بن‌مايه: تعاريف، گونه‌ها، کارکردها و ...». نقد ادبي. سال يکم. شمارة 5: 7ـ40.

8. تاواراتاني، ناهوکو (1385) مار و کاج (سمبل‌هاي جاودان در ادبيات فارسي و ژاپني). تهران: بهجت.

9. جزايري، عليرضا و علي سينا رحيمي (1390) زيگموند فرويد. تهران: دانژه.

10. حصوري، علي (1388) سرنوشت يک شمن از ضحاک به اودن. تهران: چشمه.

11. دانشور، سيمين (1380) به ‌کي سلام کنم؟. تهران: خوارزمي.

12. شاملو، سعيد (1390) روان‌شناسي شخصيت. تهران: رشد.

13. شيري، قهرمان (1387) مکتب‌هاي داستان‌نويسي در ايران. تهران: چشمه.

14. فرويد، زيگموند (1389) تمدن و ملالت‌هاي آن. ترجمة محمد مبشري. تهران: ماهي.

15. فيست، جس و گريگوري (1390) نظريه‌هاي شخصيت. ترجمة يحيي سيدمحمدي. تهران: روان.

16. کزازي، ميرجلال‌الدين (1387) آسمان جان. تهران: معين.

17. گورين، ويلفرد. ال و همکاران (1383) راهنماي رويکردهاي نقد ادبي. ترجمة زهرا ميهن‌خواه. تهران: اطلاعات.

18. لويد، ژنويو (1387) عقل مذکر. ترجمة محبوبه مهاجر. تهران: ني.

19. ميرصادقي، جمال و ميمنت ميرصادقی (1388) واژه‌نامة هنر داستان‌نويسي. تهران: کتاب مهناز.

20. ميرعابديني، حسن (1380) صد سال داستان‌نويسي ايران (جلد2). تهران: چشمه.