|
1. آقاجاني، طهمورث و همکاران (1393) «تأثير بازي بر مهارت‌هاي اجتماعي کودکان». مطالعات توسعة اجتماعي ايران. سال ششم. شمارة 3: 97-104. 2. ابراهيمي ديناني، غلامحسين (1389) فلسفه و ساحت سخن. تهران: هرمس. 3. اسماعيلي، علي و شايسته گودرزي (1386) مباني روانشناسي عمومي. چاپ دوم. تهران: شلاک. 4. اميني، محمد و همکاران (1393) «تحليل جايگاه هوش‌معنوي در ميان مجريان و دريافت‌کنندگان کتاب درسي دين و زندگي دورة متوسطه». برنامه‌ريزي درسي. دورة يازدهم. شمارة 43: 95-109. 5. حسن‌زاده، رمضان و همکاران (1393) «رابطة هوش‌معنوي با مثبت‌انديشي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي بابل». دين و سلامت. دورة دوم. شمارة 1: 42-48. 6. حسين‌چاري، مسعود و حميدرضا ذاکري (1389) «تأثير زمينه‌هاي تحصيلي دانشگاهي، علوم ديني و هنري بر هوش‌معنوي؛ کوششي در راستاي رواسازي و پايايي‌سنجي معنوي هوش‌معنوي». اندازه‌گيري معنوي. دورة اول. شمارة 1: 73-93. 7. خاکشور، فاطمه و همکاران (1392) «نقش تصور از خدا و هويت مذهبي در معناي زندگي». روانشناسي دين. شمارة 2: 53-56. 8. دانش، حسين (1380) روانشناسي معنوي. تهران: نسل نوانديش. 9. دلاور، علي و رقيه اسدي (1394) «کاربرد مدل‌سازي معادلات ساختاري PLS در تبيين اثرات متغيرهاي جمعيت‌شناختي بر هوش‌معنوي». اندازه‌گيري تربيتي. دورة ششم. شمارة 32: 1- 39. 10. رجايي، عليرضا (1389) «هوش معنوي، ديدگاه‌ها و چالش‌ها». پژوهشنامة تربيتي. دانشگاه آزاد اسلامي تربت جام. شمارة 22: 22-24. 11. زارعي، حسن و همکاران (1390) «شناسايي و سنجش مؤلفه‌هاي هوش معنوي در محيط کار». پژوهش‌هاي مديريت عمومي. سال چهارم. شمارة 12: 71-94. 12. زرين‌کوب، عبدالحسين (1374) سر ّني. تهران: علمي. 13. سروش، عبدالکريم (1389) قصة ارباب معرفت. چاپ هفتم. تهران: مؤسسة فرهنگي صراط. 14. سهرابي، فرامرز (1387) «مباني هوش معنوي». سلامت روان. سال اول. شمارة 1: 14-18. 15. شريعت‌باقري، محمدمهدي (1391) «مطالعة تطبيقي نظريات مولوي و مزلو دربارة انسان سالم و کامل». مطالعات روان‌شناختي دانشگاه الزهراء. دورة هشتم. شمارة 4: 131-145. 16. شفيع‌آبادي، عبدالـله و غلامرضا ناصري (1384) نظريه‌هاي مشاوره و روان‌درماني. تهران: مرکز نشر دانشگاهي. 17. شهرابي‌فراهاني و کيومرث فرحبخش (1391) «بررسي رابطة بين هوش‌معنوي و هوش هيجاني دانش‌آموزان دختر منطقة 15 آموزش و پرورش شهر تهران». مديريت و برنامه‌ريزي در نظام‌هاي آموزشي. دورة پنجم. شمارة 8: 44-60. 18. ضياء‌نور، فضل‌الـله (1369) وحدت وجود. تهران: زوار. 19. طاهري، زهرا و همکاران (1395) «زندگي عقلاني و معنوي براساس آموزه‌‌هاي مولوي در مثنوي معنوي». پژوهشنامة ادب غنايي دانشگاه سيستان و بلوچستان. سال چهارم. شمارة 26: 119-140. 20. عابدي، محمدرضا (1392) «انترناسيوناليسم عرفاني، مبناي نگرش انسان‌شناختي مولانا». انسان‌پژوهي ديني. سال دهم. شمارة 29: 51-69. 21. عبديوسف‌خاني، زينت و حسين اکبري امرغان (1393) «بررسي رابطة بين هوش‌معنوي و رضايت از زندگي». پژوهشنامة تربيتي. سال نهم. شمارة 38: 39-54. 22. عقدايي، تورج (1386) «روانشناسي کمال در مثنوي». عرفان اسلامي. شمارة 12: 55-85. 23. غباري‌بناب، باقر و همکاران (1386) «هوش‌معنوي». انديشة نوين معنوي. سال سوم. شمارة 10: 125-147. 24. فتح‌الهي، علي و قاسم صحرايي (1392) «بازجست تفکر و انتقادي از ديدگاه مولوي». پژوهشنامة ادبيات تعليمي. سال پنجم. شمارة 20: 137-160. 25. فتحي، کوروش و همکاران (1387) «شناسايي و اولويت‌يابي مهارت‌هاي زندگي مورد نياز بزرگسالان براي لحاظ‌کردن در برنامه‌هاي درسي مدارس». تعليم و تربيت. شمارة 93: 69-101. 26. فرهوش، محمد و همکاران (1396) «فراتحليل مطالعات هوش معنوي». مطالعات اسلام و روانشناسي. سال يازدهم. شمارة 20: 39-58. 27. قنبري، سيروس و ايمان کريمي (1395) «مؤلفه‌هاي هوش‌معنوي در نهج‌البلاغه». پژوهشنامة نهج‌البلاغه. دورة چهارم. شمارة 13: 99-119. 28. کار، آلن (1385) روانشناسي مثبت علم شادماني و نيروي انساني. ترجمة حسن پاشا شريفي و جعفر نجفي‌زند. تهران: سخن. 29. محمدي درويش‌وند، بهنوش و ژاسنت صليبي (1395) «بررسي جهت‌گيري هدفي با هوش‌معنوي و مسئوليت‌پذيري دانش‌آموزان دختر سال اول دورة دوم متوسطه شهر تهران». جامعه‌پژوهي فرهنگي. سال هفتم. شمارة 2: 96-101. 30. مشايخي، منصوره (1390) «بررسي روان‌کاوانة مفاهيم کليدي قرآني‌ـ عرفان و تجلي آن در حوزة ادبيات فارسي». فدک سبزواران. سال دوم. شمارة 9: 145-164. 31. مک‌ناوتن، ديويد (1380) بصيرت اخلاقي. ترجمة محمود فتحعلي. قم: مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام‌خميني(ره). 32. مورنو، آنتونيو (1380) يونگ، خدايان، انسان مدرن. ترجمة داريوش مهرجويي. چاپ دوم. تهران: مرکز. 33. مولانا، جلال‌الدين محمد (1376) مثنوي معنوي. چاپ يازدهم. تهران: اميرکبير. 34. ـــــــ (1369) فيه‌ما‌فيه. تصحيح بديع‌الزمان فروزانفر. چاپ ششم. تهران: دانشگاه تهران. 35. مهرابي، ابراهيم (1392) «اقتراحي در متافيزيک هوش‌معنوي در اسلام». انسان‌پژوهي ديني. شمارة 29: 5-30. 36. ميردريکوندي، رحيم (1390) «هوش‌هيجاني، پيشينه و رويکردها از نگاه دين و روانشناسي». روانشناسي و دين. سال چهارم. شمارة 3: 97-124. 37. نصراصفهاني، زهرا و مائده شيري (1393) «هفت شيوة روان‌درماني در مثنوي». پژوهش‌هاي ادب عرفاني (گوهر گويا). سال هشتم. پياپي 46: 145-168. 38. يدالله‌پور، محمدهادي و مهناز فاضلي کبريا (1393) «بررسي تطبيقي مفهوم هوش‌معنوي از منظر روانشناسي و اسلام». اسلام و سلامت. شمارة 1: 47-57.
|
