:: سال 29، شماره 90 - ( 4-1400 ) ::
جلد 29 شماره 90 صفحات 118-97 برگشت به فهرست نسخه ها
پیرنامه‌های ماوراءالنهر و سیر مقامات‌نویسی طریقت خواجگان در قرون ششم تا هشتم هجری قمری
مریم حسینی 1، مریم رجبی‌نیا2
1- دانشگاه الزهرا(س) ، drhoseini@alzahra.ac.ir
2- دانشگاه الزهرا(س)
چکیده:   (1542 مشاهده)
در قرون ششم تا هشتم هجری قمری در خطّۀ ماوراءالنهر پنج پیرنامه به زبان فارسی تألیف شده‌است و هر پنج پیری که دربارۀ احوال آنها کتاب نوشته‌اند در گروه خواجگان قرار دارند.  این آثار عبارت‌اند از رسالۀ صاحبیه، مقامات عبدالخالق غجدوانی، مقامات عارف ریوگری، انیس الطالبین و عده السالکین و مقامات حضرت خواجۀ نقشبند. در این مقاله کوشش شده تا ویژگی‌ها، تأثیرگذاری‌ها و تأثیرپذیری‌های مؤلفین و سیر تحوّل این آثار  بررسی شود. پس از بررسی شیوۀ پیرنامه‌نویسی مؤلفین و بیان ویژگی‎‌های آثار، مشخّص شد پیرنامه‌های ماوراءالنهر وجوه اشتراک زیادی با یکدیگر دارند. تمام پیرنامه‌های ماوراءالنهر به زبان فارسی نگاشته شده‌اند در حالی‌که در میان پیرنامۀ خطۀ فارس و خراسان به‌ویژه آثار فارس پیرنامه‌های بسیاری به زبان عربی دیده می‌شود. با توجه به وجود شباهت‌های فراوان مقامات غجدوانی و مقامات خواجه یوسف همدانی به رسالۀ صاحبیه این احتمال وجود دارد که پیرنامه‌نویسان متأخر از نگاشتۀ عبدالخالق غجدوانی دربارۀ ابویوسف همدانی تأثیر پذیرفته باشند. برخلاف پیرنامه‌های سرزمین‌هایی مانند فارس و خراسان  که نویسندگان آن از اشعار به دو زبان فارسی و عربی استفاده کرده اند،  تمام ابیاتی که در پیرنامه‌های بخارا آمده به زبان فارسی است. در بیشتر پیرنامه‌های این سرزمین از زنان یاد شده و در آنها زن از جایگاهی والا برخوردار  است.
واژه‌های کلیدی: پیرنامه، عارفان ماوراءالنهر، طریقت خواجگان، قرن ششم تا هشتم هجری قمری
متن کامل [PDF 808 kb]   (575 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
فهرست منابع
1. ابن‌حوقل (1345) صورةالأرض. ترجمۀ جعفر شعار. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
2. اُرتایلی، ایلبر (1389) «سیاست باب عالی درباب نقشبندیان و طریقت‌های دیگر در طول دورۀ تنظیمات». در: نقشبندیه در آسیای غربی و مرکزی؛ تغییر و تداوم. زیر نظر الیزابت اوزدالگا. ترجمۀ فهیمه ابراهیمی. تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام: 121-130.
3. اصطخری، ابواسحق ابراهیم (1368) مسالک و ممالک. به‌اهتمام ایرج افشار. چاپ سوم. تهران: علمی و فرهنگی.
4. اوزدالگا، الیزابت (1389) نقشبندیه در آسیای غربی و مركزی. تهران: پژوهشكدۀ تاریخ اسلام.
5. بخاری، صلاح‌بن‌مبارک (1371) انیس‌الطالبین و عدةالسالکین. تصحیح و مقدمۀ خلیل ابراهیم صاری اوغلی. به‌کوشش توفیق سبحانی. تهران: کیهان.
6. بهار، محمدتقی (1369) سبک‌شناسی. جلد اول. تهران: امیرکبیر.
7. پاکتچی، احمد (1392) جریان‌های تصوف در آسیای مرکزی. تهران: المهدی.
8. ثبوت، اکبر (1386) «بهاءالدین نقشبند». در: دانشنامۀ جهان اسلام. جلد 4. چاپ دوم. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی: 677-680.
9. جامی، نورالدین عبدالرحمان (1390) نفحات‌الانس. تصحیح محمود عابدی. چاپ ششم. تهران: سخن.
10. رواقی، علی (1383) زبان فارسی فرارودی. تهران: هرمس.
11. زرین‌کوب، عبدالحسین (1362) دنبالۀ جست‌وجو در تصوف ایران. تهران: امیرکبیر.
12. زرینکوب، عبدالحسین (1377) ارزش میراث صوفیه. چاپ هشتم. تهران: امیرکبیر.
13. زرین‌کوب، عبدالحسین (1390) جست‌وجو در تصوف ایران. تهران: امیرکبیر.
14. سیدحسن‌زاده، هدی (1381) «بخاری، صلاح‌بن‌مبارک». در: دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. جلد 11. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی: 468-469.
15. سیدین، علی (1387) پشمینه‌پوشان. فرهنگ سلسله‌های صوفیه. تهران: نی.
16. شمس، محمدجواد (1394) «خراسان/ تصوف». در: دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. جلد 22. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی: 237-254.
17. شميسا، سيروس (1390) سبک‌شناسی نثر، تهران: میترا.
18. غجدوانی، عبدالخالق (1332) «رسالۀ صاحبیّه (در مناقب و مقامات خواجه ابویعقوب یوسف همدانی)». تصحیح سعید نفیسی. در: فرهنگ ایران‌زمین. به‌کوشش محمدتقی دانش‌پژوه. جلد اول. تهران. سخن: 70-101.
19. غلامرضایی، محمد (1388) سبک‌شناسی نثرهای صوفیان. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
20. کریمی زنجانی‌اصل، محمد (1383) «بهاءالدین نقشبند». در: دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. جلد 13. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی: 72-74.
21. کیانی، محسن (1369) تاریخ خانقاه در ایران. تهران: کتابخانۀ طهوری.
22. گذشته، ناصر (1373) «ابویعقوب همدانی». دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. جلد 6. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی: 430-431.
23. لویزن، لئونارد (1384) میراث تصوف. ترجمۀ مجدالدین کیوانی. تهران: مرکز
24. محمدباقربن‌‌محمدعلی (1386) مقامات حضرت خواجه نقشبند. به‌کوشش عبداللـه نقشبندی مجددی شمسی. مشهد: گل نشر.
25. مدرسی چهاردهی، نورالدین (1382) سلسله‌های صوفیة ایران. تهران: علمی و فرهنگی.
26. منفرد، افسانه (1388) «تصوف در آسیای مرزی و قفقاز». در: تاریخ و جغرافیای تصوف. تهران: کتاب مرجع: 55-69.
27. منفرد، افسانه (1390) «خواجگان، سلسله». در: دانشنامۀ جهان اسلام. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی: 228-232.
28. نفيسی، سعيد (1333) «مقامات عبدالخالق غجدوانی و عارف ریوگری». در: فرهنگ ایران‌زمین. شمارة 2: 1-18.
29. واعظ کاشفی، مولانا فخرالدین علی‌بن‌حسین (1356) رشحات عین‌الحیات. تصحیح علی‌اصغر معینیان. تهران: بنیاد نیکوکاری نوریانی.
30. هدایت، رضاقلی‌خان (1385) تذکرۀ ریاض‌العارفین. تصحیح ابوالقاسم رادفرـ‌گیتا اُشیدری. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
سال 29، شماره 90 - ( 4-1400 ) برگشت به فهرست نسخه ها