[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
آمار نشریه::
::
شناسنامه نشریه
..
پایگاه‌های نمایه‌کننده

  AWT IMAGE   AWT IMAGE 
 AWT IMAGE   AWT IMAGE 
   

   

..
پایگاه‌های اجتماعی
     
ACADEMIA
 
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
نظرسنجی
نظر شما در مورد عملكرد دوفصلنامه زبان و ادبيات فارسي چيست؟
عالي
خوب
متوسط
ضعيف
   
..
:: سال 25، شماره 83 - ( مقالات منتشر شده 1396 ) ::
جلد 25 شماره 83 صفحات 169-145 برگشت به فهرست نسخه ها
طنز مرگ و نمودهایی از آن در شعر شمس لنگرودی
علیرضا صفایی 1، علی علیزاده جوبنی2
1- دانشگاه گیلان ، safayi.ali@gmail.com
2- دانشگاه گیلان
چکیده:   (4380 مشاهده)
یکی از شاخص‌های بنیادین طنز خنده‌آمیزبودن آن است، اما وقتی طنز مقوله‌های متعالی همچون مرگ را دست‌مایه قرار دهد، گاه با دورشدن از شاخص‌های بنیادی، مثل فرح‌بخشی، صراحت و آسان‌یابی، منش رهایی‌بخشی خود را از دست می‌دهد و به تلخ‌مایگی و اندوه کشیده می‌شود. ازآنجاکه مرگ برای انسان همواره مقوله‌ای رازآمیز و تراژیک است، دست‌برد طنز در آن هرگز به گشایش و رهایش قطعی نمی‌انجامد، بلکه صرفاً می‌تواند با ایجاد غفلت آنی، ذهن مخاطب را از مرگ برگیرد و شادی موقتی در او پدید آورد. این مقاله نخست طنز مرگ را ژانری تلفیقی از طنز معرفی می‌کند و سپس، برای آشکارشدن بحث، نمودهای طنز مرگ را با بررسی شواهدی از شعر شمس لنگرودی نشان می‌دهد. خواهیم دید که شمس درباب مرگ و هم‌بسته‌های آن همچون وحشت از رویارویی با مرگ، بیم فناپذیری و نابودگی، بیم و نگرانی از تجزیه و فروپاشی و... گاه از سازوکارهای متنوع طنزآفرینی استفاده می‌کند. این مقاله نشان می‌دهد که آنچه در مواجهه طنزآمیز شمس با مرگ برجستگی دارد، توجه به ترس و نگرانی انسان از قطعیت مرگ و تأکید بر بُعد جسمانی و تنانه انسان در جهان طبیعت است.
 
واژه‌های کلیدی: مرگ، طنز، تراژدی، طنز مرگ، شمس لنگرودی
متن کامل [PDF 318 kb]   (2619 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
فهرست منابع
1. آبرامز، ام. اچ (1384) فرهنگ توصيفي اصطلاحات ادبي. ترجمة سعيد سبزيان. ويراست هفتم. تهران: رهنما.
2. آرين‌پور، يحيي (1382) از صبا تا نيما (جلد دوم). چاپ هشتم. تهران: زوار.
3. اخوان‌ثالث، مهدي (1368) تو را اي کهن بوم و بر دوست دارم. تهران: مرواريد.
4. اخوت، احمد (1371) نشانه‌شناسي مطايبه. اصفهان: فردا.
5. اسموئز، آرون (1388) «اخلاق طنز»، ترجمة سيدجواد فندرسکي و شادي حدادپور خيابان. اطلاعات حکمت و معرفت. شمارة 45: 37-43.
6. اصلاني، محمدرضا (1385) فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. همدان: کاروان.
7. انصاري، محمدباقر (1388) «لطيفه‌ها و ضمير ناخودآگاه (جستاري در بازانديشي لطيفه‌ها ازمنظر زيگموند فرويد)». کتاب طنز (5). سورة مهر: 94-114.
8. برگسون، هانري لويي (1379) خنده. ترجمة عباس باقري. تهران: شباويز.
9. پلارد، آرتور (1386) طنز. سعيد سعيدپور. چاپ چهارم. تهران: مرکز.
10. حري، ابوالفضل (1387) دربارة طنز (رويکردهاي نوين به طنز و شوخ طبعي). تهران: سورة مهر.
11. حق‌شناس، علي‌محمد (1387) «لنگرود در او مي‌زيد». گوهران. شمارة 19 و 20: 176-180.
12. خرمشاهي، بهاءالدين (1390) طنز و تراژدي. چاپ دوم. تهران: ناهيد.
13. خيام نيشابوري، عمر (1384) رباعيات خيام. تهران: نارمک.
14. داد، سيما (1385) فرهنگ اصطلاحات ادبي. چاپ سوم. تهران: مرواريد.
15. سليماني، محسن (1391) اسرار و ابزار طنزنويسي. تهران: سورة مهر.
16. شاملو، احمد (1389) مجموعة آثار. دفتر يکم: شعرها. چاپ نهم. تهران: نگاه.
17. شريفي، فيض (1392) شعر زمان ما (شمس لنگرودي). تهران: نگاه.
18. شمس لنگرودي، محمد (1388) مي‌ميرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم. تهران: چشمه.
19. ــــــــ (1390) مجموعة اشعار. چاپ دوم. تهران: نگاه.
20. ــــــــ (1394) مجموعة اشعار. دفتر دوم. تهران: نگاه.
21. صفا، ذبيح‌الـله (1375) تاريخ ادبيات. جلد اول. تهران: انديشه.
22. صنعتي، محمد (1380) صادق هدايت و هراس از مرگ. چاپ دوم. تهران: مرکز.
23. ــــــــ و همکاران (1388) «مرگ (مجموعه مقالات)». ارغنون. تهران: سازمان چاپ و انتشارات: 1-65.
24. عباسي، علي (1391) تخيل و مرگ در ادبيات و هنر. تهران: سخن.
25. عزيزي، پيام (1387) «شاعري با پلک‌زدن‌هاي پست‌مدرن». گوهران. شمارة‌ 19 و 20: 138-149.
26. فرويد، زيگموند (1390) لطيفه و ارتباطش با ناخودآگاه. ترجمة آرش اميني. تهران: ارجمند. نسل فردا.
27. کريچلي، سيمون (1384) درباب طنز. ترجمة سهيل سمي. تهران: ققنوس.
28. کوندرا، ميلان (1382) کلاه کلمنتيس. ترجمة احمد علائي. تهران: باغ نو.
29. لوناچارسکي، ا. و (1351) چندگفتار دربارة ادبيات. ترجمة ع. نوريان. تهران: پويا.
30. مشيري، فريدون (1390) مجموعة اشعار. چاپ دوازدهم. تهران: چشمه.
31. معتمدي، غلامحسين (1387) انسان و مرگ. ويراست دوم. تهران: مرکز.
32. منشي‌زاده، کيومرث (1387) «گفت وگو». در: کتاب طنز (4). تهران: سورة مهر: 124-132.
33. موريل، جان (1392) فلسفة طنز. ترجمة محمود فرجامي و دانيال جعفري. تهران: ني.
34. موکه، داگلاس کالين (1389) آيروني. ترجمة حسن افشار. تهران: مرکز.
35. Eileen John and Dominic Mciver Lopez (2004) Philosophy of Literature, Blackwell,U. S. A.
36. Klein, Allen (1986) Humor and Play, Context Institute, U.S.A.
37. Lewis, Paul (1989) Comic Effects (Interdisciplinary Approaches to Humor in Literature) State University of New York Press, U.S.A.
38. Zhou, Jingqing (2006) Black Humor, Peterlang Publishing Inc. New York, U.S.A.
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Safaei A, Alizadeh Joboni A. The Satire of Death and its Representation in Shams Langaroudi’s Poetry. Persian Language and Literature 2018; 25 (83) :145-169
URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-3088-fa.html

صفایی علیرضا، علیزاده جوبنی علی. طنز مرگ و نمودهایی از آن در شعر شمس لنگرودی. زبان و ادبيات فارسی. 1396; 25 (83) :145-169

URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-3088-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
سال 25، شماره 83 - ( مقالات منتشر شده 1396 ) برگشت به فهرست نسخه ها
دوفصلنامه  زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی Half-Yearly Persian Language and Literature
Persian site map - English site map - Created in 0.09 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4642