|
۱. قرآن‌کريم ۲. ابن‌سينا (۱۳۸۸) اشارات و تنبيهات. ترجمة حسن ملکشاهي. تهران: سروش. ۳. پورنامداريان، تقي (۱۳۸۶) ديدار با سيمرغ. تهران: پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي. ۴. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۸۹) دنبالة جستجو در تصوف ايران. تهران: اميرکبير. ۵. ساداتی، سيد ارسلان و پروانه عادل‌زاده (۱۳۹۷)«بازنگری رمز تنبيه اول نمط نهم اشارات و تنبيهات در رد انتساب سلامان و ابسال به ابن‌سينا». ادبيات عرفانی دانشگاه الزهراء. سال دهم. شمارة ۱۸: ۳۳-۵۶. ۶. ساوي، ابن‌سهلان (۱۳۹۱) شرح رسالةالطير. تهران: نور محبت. ۷. سهروردي، شهاب‌‌الدين يحيي (۱۳۷۷) قصه‌هاي شيخ اشراق. تهران: مرکز. ۸. شيخ صدوق (۲۰۰۶) علل الشرائع. بيروت: دارالمرتضی. ۹. عطار، فريدالدين (۱۳۹۲) الهي‌نامه. تصحيح محمدرضا شفيعي‌کدکني. تهران: سخن. ۱۰. عطار، فريدالدين (۱۳۸۴) منطق‌الطير. تصحيح محمدرضا شفيعي‌کدکني. تهران: سخن. ۱۱. غزالی، محمد (۱۳۵۵) قصة مرغان. تصحيح نصرالله پور جوادی. تهران: انجمن فلسفه. ۱۲. فاخوري، حنّا و جر، خليل (۱۳۷۳) تاريخ فلسفه در جهان اسلامي. ترجمة عبدالمحمد آيتي. تهران: علمي و فرهنگي. ۱۳. فلوطين (۱۳۸۸) اثولوجيا. ترجمة حسن ملکشاهي. چاپ دوم. تهران: سروش. ۱۴. فلوطين (۱۳۸۹) دورة آثار فلوطين (= تاسوعات: انئادها). ترجمة محمدحسن لطفي. تهران: خوارزمي. ۱۵. کُربن، هانري (۱۳۸۴) ابن‌سينا و تمثيل عرفاني. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگي/ دانشگاه تهران. ۱۶. کُربن، هانري (۱۳۹۲) ابن‌سينا و تمثيل عرفاني. ترجمة انشاالـله رحمتي. تهران: سوفيا. ۱۷. لاهوری، محمد اقبال (۱۳۳۶) احيای فکر دينی در اسلام. ترجمة احمد آرام. تهران: رسالت قلم.
|
صاحب امتیاز و ناشر
